domingo, 23 de junio de 2013

Romance del prisionero (Anónimo)










ROMANCE DEL PRISIONERO
Que por mayo era, por mayo,
cuando hace la calor,
cuando los trigos encañan
y están los campos en flor,
cuando canta la calandria
y responde el ruiseñor,
cuando los enamorados
van a servir al amor;
sino yo, triste, cuitado,
que vivo en esta prisión;
que ni sé cuándo es de día
ni cuándo las noches son,
sino por una avecilla
que me cantaba el albor.
Matómela un ballestero;
déle Dios mal galardón.





3 comentarios:

  1. Precioso poema ¿verdad? En aquellos tiempos, sin cine, sin televisión, sin tanta musiquilla estridente, ¡qué bien entendía el pueblo de poesía!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Desde pequeña, en la escuela, me gustó este poema. Ahora queremos acercarlo, como todos los de este blog, a la escuela. Para ello utilizamos las nuevas tecnologías...¡de cada época lo mejor!
      Gracias por tu comentario y vuelve cuando quieras.

      Eliminar
  2. É este coñecido Romance del Prisionero a escurecida historia do derradeiro rei galego que morreu encadeado polos seus irmáns no Castelo de Luna, en Torres de Luna (León)? Se é así, qué triste que o rei máis escondido da historia de Galiza campe nun dos romances máis lucidíos!

    ResponderEliminar